กลอนคิดถึง ยังไงก็เมา
หลบอยู่ในแวดวงของดงหนาม
แสงไฟวามวูบดับเพื่อปรับเปลี่ยน
สำลักความห่วงหาแทบอาเจียน
คอยแวะเวียนเข้าออก, เหมือนหลอกตา
เสียงครื้นเครงเพลงจบกระทบแก้ว
ฟังดูแล้วร้าวรวดเจ็บปวดปร่า
อาจไม่ซึ้งถึงเศร้าเหล้า-โซดา
แต่ยกมาอีกขวด, แก้ปวดใจ
ไม่ได้มาสนุกอยู่ทุกเมื่อ
แต่มาเพื่อจะเลวอย่างเหลวไหล
ความรู้สึกที่มี ดีเกินไป
ออกมาจากข้างใน, อย่างไม่จริง
สิ้นโลกเมาเขลาขาดโดนบาดลึก
ตกผลึกเป็นแผลดูแน่นิ่ง
เพียงละเมอเพ้อเศร้าเฝ้าแอบอิง
หลบพักพิงความเหงา, เพื่อเมามาย
หลบอยู่ในแวดวงของดงหนาม
แสงไฟวามวูบดับเพื่อปรับเปลี่ยน
สำลักความห่วงหาแทบอาเจียน
คอยแวะเวียนเข้าออก, เหมือนหลอกตา
เสียงครื้นเครงเพลงจบกระทบแก้ว
ฟังดูแล้วร้าวรวดเจ็บปวดปร่า
อาจไม่ซึ้งถึงเศร้าเหล้า-โซดา
แต่ยกมาอีกขวด, แก้ปวดใจ
ไม่ได้มาสนุกอยู่ทุกเมื่อ
แต่มาเพื่อจะเลวอย่างเหลวไหล
ความรู้สึกที่มี ดีเกินไป
ออกมาจากข้างใน, อย่างไม่จริง
สิ้นโลกเมาเขลาขาดโดนบาดลึก
ตกผลึกเป็นแผลดูแน่นิ่ง
เพียงละเมอเพ้อเศร้าเฝ้าแอบอิง
หลบพักพิงความเหงา, เพื่อเมามาย
